ผู้คนเข้าใจความรู้พื้นฐานที่ว่าวัสดุเซมิคอนดักเตอร์สามารถผลิตแสงได้เมื่อ 50 ปีที่แล้วในปี 1962 Nick Holonyak Jr. แห่งบริษัท General Electric ได้พัฒนาไดโอดเปล่งแสงที่มองเห็นได้ในทางปฏิบัติเป็นครั้งแรก
LED เป็นตัวย่อของไดโอดเปล่งแสงภาษาอังกฤษ โครงสร้างพื้นฐานเป็นชิ้นส่วนของวัสดุสารกึ่งตัวนำที่เรืองแสงด้วยไฟฟ้า วางบนชั้นตะกั่วแล้วปิดผนึกด้วยอีพอกซีเรซินรอบๆ นั่นคือการห่อหุ้มที่เป็นของแข็ง จึงสามารถป้องกันแกนลวดภายในได้ ดังนั้น LED จึงมีประสิทธิภาพการไหวสะเทือนที่ดี
ข้อมูลขนาดใหญ่ของ AIOT เชื่อว่า LED เริ่มแรกถูกใช้เป็นแหล่งกำเนิดแสงบ่งชี้สำหรับอุปกรณ์และมาตรวัด และต่อมา LED ที่มีแสงสีต่างๆ ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในสัญญาณไฟจราจรและหน้าจอแสดงผลพื้นที่ขนาดใหญ่ ซึ่งก่อให้เกิดประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคมที่ดียกตัวอย่างสัญญาณไฟจราจรสีแดงขนาด 12 นิ้วในสหรัฐอเมริกา เดิมทีหลอดไส้ 140 วัตต์ที่มีอายุการใช้งานยาวนานและประสิทธิภาพต่ำถูกใช้เป็นแหล่งกำเนิดแสง ซึ่งผลิตแสงสีขาวได้ 2,000 ลูเมนเมื่อผ่านฟิลเตอร์สีแดง แสงจะสูญเสียไป 90% เหลือแสงสีแดงเพียง 200 ลูเมนในหลอดไฟที่ออกแบบใหม่ บริษัทใช้แหล่งกำเนิดแสง LED สีแดง 18 ดวง รวมทั้งการสูญเสียวงจร การใช้พลังงานรวม 14 วัตต์ สามารถสร้างเอฟเฟกต์แสงแบบเดียวกันได้ไฟสัญญาณยานยนต์ยังเป็นส่วนสำคัญของการใช้งานแหล่งกำเนิดแสง LED
หลักการของ LED
LED (Light Emitting Diode) เป็นอุปกรณ์สารกึ่งตัวนำโซลิดสเตตที่สามารถแปลงไฟฟ้าเป็นแสงได้โดยตรงหัวใจของ LED คือชิปเซมิคอนดักเตอร์ ปลายด้านหนึ่งของชิปติดอยู่กับส่วนรองรับ ปลายด้านหนึ่งเป็นขั้วลบ และปลายอีกด้านหนึ่งเชื่อมต่อกับขั้วบวกของแหล่งจ่ายไฟ เพื่อให้ชิปทั้งหมดถูกห่อหุ้ม โดยอีพอกซีเรซินเวเฟอร์เซมิคอนดักเตอร์ประกอบด้วยสองส่วน ส่วนหนึ่งเป็นสารกึ่งตัวนำชนิด P ซึ่งมีรูครอบงำ และปลายอีกด้านหนึ่งเป็นสารกึ่งตัวนำชนิด N ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอิเล็กตรอน
แต่เมื่อเชื่อมต่อสารกึ่งตัวนำทั้งสองนี้เข้าด้วยกัน จะเกิด "ทางแยก PN" ระหว่างสารกึ่งตัวนำเมื่อกระแสกระทำบนชิปผ่านเส้นลวด อิเล็กตรอนจะถูกผลักไปยังพื้นที่ P ซึ่งอิเล็กตรอนและโฮลรวมตัวกันอีกครั้ง จากนั้นจึงปล่อยพลังงานออกมาในรูปของโฟตอนนี่คือหลักการของการปล่อยแสง LEDความยาวคลื่นของแสงยังเป็นสีของแสง ซึ่งกำหนดโดยวัสดุที่ก่อตัวเป็น “จุดเชื่อมต่อ PN”
เวลาโพสต์: 27 ส.ค.-2564